tündləşmə — «Tündləşmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tündləşmək — f. 1. Rəngi tünd olmaq; tutqunlaşmaq, qəlizləşmək. Abışın rəngi tündləşdi. B. Bayramov. 2. Kəsifləşmək, qəlizləşmək, qatılaşmaq, kəskinləşmək, artmaq. Havada tündləşir barıt qoxusu; Berlinin üstündə ölüm yuxusu. S. V.. 3. məc. Hirslənmək,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
acılaşmaq — f. Acı olmaq, dadı tündləşmək, dadı xarab olmaq. Yağın duzu az olduğuna görə acılaşıbdır. İstidən kərə çox tez acılaşır … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
acımaq — 1. f. 1. Acı olmaq, acı dad vermək, acılaşmaq, tündləşmək. 2. Turşumaq, qıcqırmaq, yetişmək. Xəmir acımışdır. 3. dan. Acıqlanmaq, hirslənmək. . . Qəssab Şamil ilə barışıb öpüşsə də, sabah, ya biri gün bir yavan ət üstə yenə acıyıb küsəcəkdir. C.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kömür — is. 1. Odunu yandırıb basdırmaqla alınan tünd qara rəngli bərk yanacaq. Kürəyə kömür qoymaq. Manqala kömür tökmək. Kömürü qızartmaq. – <Rüstəm kişi> . . samovara su tökməyə, kömür salmağa ərindi. M. İ.. Arvad samovarı çölə çıxartdı. Külünü… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaralmaq — f. 1. Qara olmaq; hisdən, günəşdən, yaxud başqa bir şeyin təsirindən rəngi qara olmaq, rəngi tündləşmək. Qazan ocaq üstə qalıb qaralmışdır. Lampanın şüşəsi hislənib qaralmışdır. Günün altında gəzib qaralmaq. – Kürəkləri də tərdən və hisdən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tutqunlaşmaq — f. 1. Tutulmaq, tutqun olmaq, qaralmaq. Göyün üzü getdikcə tutqunlaşır, hava tutqunlaşmışdı, narın qar yağırdı. 2. Rəngi qaralmaq, tündləşmək. Yağlı boya ilə işlənmiş bədii və köhnə əsərlər tutqunlaşdıqda üzərlərinə lak çəkirlər. A. Qazıyev. 3.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yandırmaq — f. 1. Yanmağına səbəb olmaq; alışdırmaq. Lampanı yandırmaq. Kibrit yandırmaq. İşığı yandırmaq. Fənər yandırmaq. – <Xudayar bəy:> Zəhmət olmasa, bir ispiçkə çək, bu qovu yandırım. C. M.. Əhməd aralıq peçini yandırdı. M. C.. // Məc. mənada.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
